Jip and Janneke: engelse editie

Product Information

Tekstschrijvers die te horen krijgen: “Doe niet zo ingewikkeld, zeg het maar in jip-en-janneketaal”, zouden dat advies dus niet louter moeten opvatten als: “Schrijf in korte zinnen.” Echte jip-en-janneketaal is te vinden in de glasheldere verhalen van Annie M.G. Schmidt. Daaruit kunnen we dít advies afleiden: gebruik korte zinnen, maar zorg ook voor een duidelijke samenhang, zet niet te veel nieuwe informatie in één zin en hanteer een persoonlijke stijl. Anna Maria Geertruida Schmidt (Kapelle, 20 de mayo de 1911 - Ámsterdam, 21 de mayo de 1995) fue una poetisa holandesa y escritora de versos, canciones, libros, obras de teatro, musicales y obras para la radio y televisión.

Voy en seguida, ― dice el médico. Y ya está allí. Lleva un abrigo que arrastra por el suelo y el sombrero le cae hasta la nariz y esgrime una cuchara de palo. Anna Maria Geertruida "Annie" Schmidt was born on 20 May 1911 in Kapelle, Zeeland in the Netherlands. She was the daughter of Dutch Reformed minister Johannes Daniel Schmidt (1871–1951) and school teacher Geertruida Maria Bouhuijs. She had an elder brother Wim and two older sisters also named Anna M.G. who both died young and before she was born. She was called Zus (English: Sister) by her family. [11] [12]

Nieuwste artikelen:

Na het overlijden van Westendorp in 2004 zijn haar tekenkamer en meubels aan het Stadskasteel Zaltbommel geschonken, alwaar een vaste expositie over haar leven en werk is. [8] Jip-en-janneketaal [ bewerken | brontekst bewerken ] Teksten kunnen ook een persoonlijk karakter krijgen als ze weergeven wat personages denken, zeggen of voelen. Typerend voor de Jip-en-Janneke-verhalen is dat dit veelvuldig gebeurt, al worden uitspraken in de meeste edities niet tussen aanhalingstekens gezet. In een recent uitgegeven verzamelbundel mét aanhalingstekens blijkt 54% van de zinnen in de directe rede te staan: meer dan de helft van de zinnen geeft dus letterlijk weer wat Jip, Janneke of andere personages zeggen.

Het kind heeft de koorts,” zegt dokter. “Zij moet in het warme zeepsop.”“ Als je koorts hebt moet je niet in het warme zeepsop,” zegt de moeder van Poppejans. “Hoor eens,” roept de dokter, “ als jij het beter weet moet jij maar dokter zijn.” Vragen Kindertaal speelt een belangrijke rol in de verhalen. Jip en Janneke maken veel taalfouten die ook in werkelijkheid typisch zijn voor kinderen die hun moedertaal nog net niet volledig onder de knie hebben. Het verhaal Ruspen vangen is door Jan Stroop als voorbeeld aangehaald bij het beschrijven van taalverwerving en - verandering en van hypercorrectie. [10]In 2002 kreeg jip-en-janneketaal een bredere betekenis. Toenmalig VVD-partijvoorzitter Bas Eenhoorn begon de term te hanteren als omschrijving van ‘begrijpelijke taal in de politiek’ (zie ook het kader). Sindsdien wordt er nóg algemener mee verwezen naar begrijpelijke taal van volwassenen, zowel binnen als buiten de politiek, en zowel in positieve als in negatieve zin. Korte zinnen? Jippus (Jip) en Jannica (Janneke) zijn twee ondeugende kinderen die samen met hun hondje Surculus (Takkie) allerlei avonturen beleven. Veel van de verhaaltjes spelen zich af rond de huizen van de kleine deugnieten, want ze zijn buurjongen en -meisje. VVD-lijsttrekker Hans Dijkstal koos tot dan toe steeds een genuanceerde opstelling, maar in maart 2002 vindt VVD-partijvoorzitter Bas Eenhoorn het tijd worden voor duidelijke taal. Hij roept Dijkstal op om meer in “jip-en-janneketaal” uit te leggen waar de VVD voor staat. De uitspraken van Eenhoorn doen veel stof opwaaien: politieke tegenstanders van de VVD gebruiken Eenhoorns woordkeus om te suggereren dat de VVD het electoraat als kleine kinderen beschouwt.

Y allí que entra la mamá de Yánneke y dice: ‘ Mira, un médico y una mamá que están descuartizando al niño. Eso no lo había visto todavía, nunca en la vida’. Met het verschijnen van het laatste verhaaltje in 1957 was de geschiedenis van Jip en Janneke niet ten einde. In de jaren zeventig voorzag Fiep Westendorp voor het tijdschrift Bobo alle verhaaltjes van nieuwe tekeningen. Hoewel het hier kleurenillustraties betrof, bleven Jip en Janneke zelf zwart-witfiguurtjes, waardoor het oorspronkelijke karakter van de plaatjes gehandhaafd bleef. De verhalen over Jip en Janneke verschenen tussen 1952 en 1957 in het Parool en werden later gebundeld om vervolgens talloze keren te worden herdrukt. Hele generaties zijn er dus mee opgegroeid. Maar pas in 2002 krijgt het begrip jip-en-janneketaal een bredere betekenis. VVD-partijvoorzitter Bas Eenhoorn vindt lijsttrekker Hans Dijkstal te genuanceerd in zijn woordkeuze en roept hem op om meer in ‘jip-en-janneketaal’ uit te leggen waar de VVD voor staat. De term ontstaat dus in de politiek, notabene een sector die nu niet bepaald bekendstaat om zijn begrijpelijke taal. Toch kent iedereen sindsdien het begrip jip-en-janneketaal als taal die voor iedereen in de maatschappij te begrijpen is. Kenmerken Jip has been to the airport with his father. He saw planes from very close by. 'They're ever bigger than our house,' he tells Janneke. 'They're as big as from here to the church.'a b Janssen, Hein (2003-09-05). "Van Eyle is als Annie niet gewoon goed, maar magistraal". de Volkskrant . Retrieved 2009-07-10.

Verhalen van Jip en Janneke vind ik zeer geschikt voor jonge kinderen. Het stimuleert hun voorstellingsvermogen en hun fantasie, het laat hen nadenken over waarden en normen en over vroeger en nu. Als kind heb ik regelmatig een verhaal van Jip en Janneke nagespeeld. Als moeder heb ik veel van deze verhaaltjes voorgelezen, tot grote vreugde van onze kinderen, die dit ook weer naspeelden. According to Rieks Swarte, who adapted Annie M.G.'s 1962 comic strip Tante Patent to a play (with music by Fay Lovski) in 2007, the story of Tante Patent was the breeding ground for Ja Zuster, Nee Zuster. [24] [25] Bibliography [ edit ] De verhaaltjes vertonen enige gelijkenis met Ot en Sien. [1] Zelf verklaarde Schmidt eens in een interview dat ze zich bij het schrijven van de Jip en Janneke-verhalen onbewust door deze oudere kinderboekenserie had laten inspireren. Minoes (1970) is the story of a cat who turns into a young lady and, by spreading gossip from the cat world, helps a young journalist keep his job at the newspaper. In 2001, a film adaption was directed by Vincent Bal based on a script by Burny Bos; it became one of the most popular Dutch children's films abroad. [19] Winning two Golden Calves, Minoes was the best-selling Dutch children's film to date, and the DVD was certified platinum in 2002. [20] More than 815,000 people saw it in the theatre, making it the highest-selling Dutch film of the year. [21] The film won first prize at the 2002 Chicago International Children's Film Festival. [22] The book Minoes has been translated into English as Minnie (1992) and as The Cat Who Came In off the Roof (2014). [23] Radio and television [ edit ] Decor for Ja Zuster Nee Zuster But I definitely remember the characters and, weirdly, I recognized a lot of myself and my writing in the writing of these perfect little ditties.

Ik zal de dokter opbellen, zegt de moeder van Poppej ans. En ze pakt het gor dijnkoord en roept hallo. Hallo, zegt de dokter. Hij staat bij het andere gor dijn. Dokter, dokter, kom toch gauw. Poppej ans is ziek. Os voy a dar una taza de leche con chocolate y un biscote’, dice la madre de verdad, ‘y lo que tenéis que hacer es meter a Marimuñeca en la cama, y así se pondrá buena ella solita’. Jip liep in de tuin en hij verv eelde zich zo. Maar kijk, wat zag hij daar? Een klein gaatje in de heg. Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn, dacht Jip. Een pa leis? Een hek? Een ridder? Hij ging op de grond zitten en keek door het gaatje. En wat zag hij? Een klein neusje. En een klein mondje. En twee blauwe oogjes. Daar zat een meisje. Zij was net zo groot als Jip.